Tym razem parę słów o muzyce. Choć dalej w temacie podróży. Mianowicie o stacjach radiowych. Dotyczy to oczywiście tych, którzy nie mają szczęścia posiadania odtwarzacza CD. I wtedy pozostaje radio. Skoro o tym piszę, to znaczy, że jest problem. Choć w Holandii go nie ma. Kraj na tyle mały, że gdziekolwiek się jest, tam odbioru nic nie zakłóca. Nieustająco słucham Sky Radio 101,2 FM. Całkiem niezła muzyczka, ale niestety dość monotematyczna. Jak pojawia się jakiś przebój, to można sprawdzać zegarki, będzie co piętnaście minut. Na pewno. Wiadomości krótkie, ze zwięzłym sprawozdaniem o korkach. Jeśli ktoś nie posiada tej opcji w nawigacji, to gorąco tą stację polecam. Schodki w słuchaniu muzyki zaczynają się jakieś 50 km za granicą z Niemcami. Zanika radio holenderskie, a rozpoczyna się zabawa. W poszukiwanie czegoś, co nie trzeszczy, nie nawija bez przerwy w uroczym języku i czegoś, co nie jest festynową muzyką wyżej wspomnianego kraju. Jak coś się uchwyci, to niestety zaniknie za najbliższym zakrętem. Wspomniałam już wcześniej, że jazda autostradami bez ograniczeń prędkości staje się lekko nużąca. Więc może nieustanne poszukiwanie stacji jest zamierzone? Chylę czoła, bo działa. I tak jest do Berlina. Bo tu pojawia się nowość. Otóż bez żadnych zakłóceń można zacząć słuchać stacji polskiej. Jedynej jak na razie, za to jakiej! Oczywiście, że mówię o Radio Maryja. Pozostałe stacje polskie zaczyna się łapać jakieś 20 km przed granicą. Ale nie warto wpadać w euforię, bo powtarza się sytuacja z Niemiec. Czyli polowanie trwa dalej. Tu z kolei zadałam sobie pytanie, czy przypadkiem na dużą ilość wypadków nie wpływa czasem owo poszukiwanie? Bo od wspomnianego Zgorzelca, lub w drugą stronę do Olszyny większość czasu spoglądałam na odbiornik. Przemilczę tylko moje komentarze. Zakończę pozdrowieniami dla Pana Ministra. Tym razem ministerstwa chyba łączności. Może porzuciłby Pan rządowe niesnaski i zapytał Wielce Szanownego Ojca Rydzyka, jak on to robi?
